divendres, 31 d’agost del 2007

Fòto d'identitat podologica

S’avetz seguit lo cors dels eveniments, seretz pas tròp suspreses d’aprene qu’ai assajat de prene una fòto de mos pès. Òc, zo aviài promés a aquela joveneta, la pichona del país bais prèp de la mar e dels estanhs, vesètz ? Non ? Bon, vaquí un indici, mas vos farai pas cap de dessenh!



Ara i sètz ? Bon. S’agís doncas de penjar a l’internet una fòto d’identitat podologica. Çò de prene una fòto es pas estat tant aisit, finalament. Zo aviài pas tot previst. Zo podiài pas. Es pas ma fauta, es la d’En Pòlo. S’es caigut amorós pèc de mon pè. O benlèu se lo volià menjar, sabi pas tròp. A’n Pòlo, li deu agradar l’odor de camembert o quicom semblant. Zo pòdi pas dire exactament, l’ai pas daissat acabar. Soi pas tan caluc, ieu! E coma soi prudent, ai pres de fòtos sonque d’un pè. Ai daissat l’autre plan abrigat. Pensi qu’ai encara los cinc artelhs a cadun dels dos pès, mas ne soi pas completament segur. Vos avisarai se non, aquò pòt ajudar per la seguida.







A lèu lèu!

6 comentaris:

Mela ha dit...

AAAA
GENIAAAAAAAAAL!!!

Mas, te passejas per la vida sens cauçaduras??

Òsca pel gatet ;)
Mas s'es caluc ton gat es normal, "polo" akò's pas un nom per un gat...



(ah, la Supplique....)

Joan de Peiroton ha dit...

Ieu, sens cauçaduras? Jamai! Exceptat quand soi a l'ostau e a la plaja ...E encara, a la plaja, pas totjorn, es que soi un pauc distrèit, sabes? Bon, se veses un tipe que se passeja a la plaja en eslip de banh e en cauçaduras de vila, soi ieu. Se siàs pas a la plaja, te cal demandar als passejants (mascles e d'atge madur, coma se ditz): "Monsur, se vos platz, e'm poderetz mostrar lo vòste pè esquèr? " O ben "Monsur, non reconeishetz pas aqueste pè (magnific) per escacença?" e tu l'ensenhas la foto al tipe amb un grand sorríser. Res de mai simple!

Ep, ep, un moment, mon gat a ieu es pas gens calut, damaisèla. S'a enamorat d'un pè magnific, tot simplament. Mon gat pren son pè en agafant lo meu. Aquò es perfèitament normal. Es un signe de granda saviesa gatuna. Totòm o sap.

優次 (Yuji) ha dit...

Adishatz! Sò brasilian e è començat a apréner er aranés hè 1 setmana e mieja e encara non parli tròp.
Baste que i auesse mès blocs en occitan...
Adieu!

Joan de Peiroton ha dit...

Felicitats! Ua setmana e mieja tà apréner er aranés, acrò non ei massa! Coma hès tu tà estudiar er aranés en Brasil? Estudies solet o tamb un professor? Eth gascon emplegat en aguest bloc s'aparta generauments bastant der aranés, non ei pas era madeisha varietat, l'auràs notat. Mès mos comprenem perfectament.
Sò ben d'acòrd, non auem pas massa de blòcs en occitan. Esperam eth tòn : D!

優次 (Yuji) ha dit...

Er occitan ei plan parièr ar catalan, atau que non ei pas dificil d'apréner es prumères paraules. Jo sabi que eth lengadocian ei plan mès parièr ar catalan que pas er aranés, mès tot eth materiau que è trapat ère en francés i jo non lo parli. Fin finala me crompè un cors basic ara Oficina de Foment der Aranés damb ua casseta. Mès com estudii entà es pròves d'accès ara universitat (cast.[cat.]: selectivid[t]ad[t]) non è guaire temps per aranés. Benlèu era annada que ve pògue dedicar-me-i com cau, mès quan pògui dongui ua uelhada rapida a quauqua leçon. Cosí que sigue, felicitats peth tòn bloc, e que sigues en tot escriuint-i. ^^v

Joan de Peiroton ha dit...

Mercés peu compliment e bona sòrta tà los examens!