Que m'a agradat de léger lo tèxte d'Eric Fraj sus l'occitan e sus l'occitanisme, o meilèu los occitanismes. Per fin, aquiu qu'avetz un tèxte senat, qui'vse cambiarà drin deus deliris qu'èm acostumats a léger de part d'intellectuaus occitans. Que sembla la lutz qu'apareish de mei en mei clara au cap deu tunèu...
Qu'espèri -shens tròp gausar créde'i- aquò que signarà a de bonas la fin d'un certan discors occitanista, tant de còps molut e arremolut, sus çò qu'an d'estar la lenga e las lengas. Aquera ideologia qu'ei estada denonciada per l'UNESCO e de mei en mei d'universitaris reputats, occitans o non, lingüistas o non, que se'n son desolidarizats.
La vision de las lengas basada sus ua ierarquizacion deus parlars e la politica de substitucion d'un parlar per un aute, supausat mei nòble o mei centrau o mensh localista o mei qué que sia, que son d'esséncia genocidària, nolens volens. N'ac cau pas jamei oblidar.
La lenga mairana qu'ei un parlar. Lo respècte envèrs los pairans que passa peu respècte de cap au parlar de la comunautat. La lenga mairana qu'ei un parlar e lo parlar qu'ei lenga.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada